Épitomé [epitɔm(e)], [epito:m] : Abrégé d'un livre, d'une histoire; plus particulièrement précis d'histoire.
Inaugurée en 2019, la collection Épitomé nait d’un pari : demander aux meilleurs spécialistes d’exposer l’essentiel d’une question portant sur la Grèce des origines à nos jours. Elle permet à l’École française d’Athènes d’exploiter de la façon la plus synthétique possible les données originales de la recherche et de valoriser auprès du public le plus large les acquis du savoir.
Dans un format court, publiée simultanément en anglais, en français et en grec, cette nouvelle collection veut ainsi mettre à la portée de tous les clés pour comprendre les enjeux actuels de l’hellénisme.
Книгата изследва разпространението на египетските култове, в частност тези посветени на божествата Изида и Сарапис, по бреговете на Черно море. Пренесени чрез морския обмен между древните гръцки колонии, но и чрез посредничеството на Птолемеите през елинистичния период и имперската пропаганда по време на римското управление, тези чужди вярвания се вкоренили постепенно в местните религиозни практики. Изследването хвърля светлина върху присъствието на тези култове в региона, където те продължават да съществуват до появата на християнството.
Published with the support of the J.M. Kaplan Fund
Ξακουστό μέχρι σήμερα για το ιερό του Απόλλωνα, το νησί της Δήλου ήταν κατά την Αρχαιότητα ανθηρό εμπορικό λιμάνι που υποδεχόταν, δελεασμένους από το εμπόριο, εκτός από τους Έλληνες και πολλούς ξένους. Πλήθος εξωτικές θεότητες, άλλες ανατολίτικες και άλλες που είχε φέρει μαζί της η Ιταλική κοινότητα από τη Δύση, λατρεύονταν εκεί.
Κατά τη διάρκεια του 2ου αι. και μέχρι τις αρχές του 1ου αι. π.Χ. το νησί της Δήλου, έδρα του μεγαλύτερου εμπορικού λιμανιού στην ανατολική Μεσόγειο, υποδέχεται πολλούς Ιταλούς εμπόρους οι οποίοι θα ευημερήσουν για πενήντα περίπου χρόνια στην καρδιά του κοσμοπολίτικου πληθυσμού. Με τα πολλά κτίρια, αγάλματα, ζωγραφικές και επιγραφές που έχουν ανακαλυφθεί από το 1873 από το Γαλλικό Σχολείο της Αθήνας, είναι δυνατό να ανασυσταθεί τη ζωή αυτής της τόσο πολύμορφης όσο και ισχυρής κοινότητας.
Published with the support of the J.M. Kaplan Fund
Lorsque les mosaïques antiques furent découvertes dans les fouilles anciennes, dès le XVIIe s. en Italie, elles furent le plus souvent découpées et extraites de leur bâtiment d’origine. Les collectionneurs prisaient leurs panneaux figurés en tant que vestiges de la peinture antique, ou en ornaient le sol de leurs palais nouvellement construits.
