Το 1919 ήταν για όλη την ανθρωπότητα ένα καθοριστικό έτος. Η Σύνοδος Ειρήνης του Παρισιού σηματοδοτούσε τη λήξη του Α’ Παγκοσμίου Πολέμου και δημιουργούσε ένα νέο πολιτικό τοπίο μέσα από τη διάλυση που είχε επιφέρει ο πόλεμος. Όλα τα κράτη που είχαν εμπλακεί στον πόλεμο, νικητές και ηττημένοι, είχαν υποστεί τις οδυνηρές συνέπειές του και, μπροστά στις νέες συνθήκες, επανακαθόριζαν τις προτεραιότητές τους. Στο βιβλίο αυτό, με αφορμή την παραπάνω Σύνοδο Ειρήνης διερευνώνται οι γαλλοελληνικές σχέσεις κατά την πρώτη εικοσαετία του 20ού αιώνα, με έμφαση στις σχέσεις των δύο χωρών κατά τη διάρκεια του Α΄ Παγκοσμίου Πολέμου, στον ιδιαίτερο δεσμό του Ελευθερίου Βενιζέλου με τη Γαλλία, στις διμερείς οικονομικές συναλλαγές και στον ρόλο τους στην ανάπτυξη της Ελλάδας, στις γαλλικές επιρροές στη διαμόρφωση θεσμών και τη νομοθεσία, καθώς και στις ελληνογαλλικές πολιτισμικές αλληλεπιδράσεις και διαμεσολαβήσεις.
1919 est une année cruciale pour l’humanité. La Conférence de la paix de Paris marque la fin de la Première Guerre mondiale et crée un nouveau paysage politique après les désintégrations provoquées par le conflit. Tous les États impliqués, vainqueurs ou vaincus, en ont subi les lourdes et douloureuses conséquences ; face aux nouvelles conditions, ils redéfinissent leurs priorités. Cet ouvrage, né après les célébrations données à l’occasion du centenaire de la dite Conférence de la paix de 1919, se penche sur les relations franco-helléniques pendant les vingt premières années du xx e siècle, en mettant particulièrement l accent sur les rapports entre les deux pays pendant la Première Guerre mondiale et sur l’attachement singulier qu’entretenait Elefthérios Vénizélos avec la France. Sont également étudiés les échanges économiques bilatéraux et leur rôle dans le développement de la Grèce, l’influence française dans la formation des institutions et de la législation, avec notamment dans les interactions et les médiations culturelles gréco-françaises.
